— Το αγόρι μας γεννήθηκε χωρίς να ακούει; Αφήστε τον στο νοσοκομείο, δεν είμαι έτοιμος να μεγαλώσω ένα τέτοιο παιδί! — Υπήρχε μια οργή στη φωνή της γυναίκας μου που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ πριν. – Olya, τι λες; Αυτή είναι σάρκα από τη σάρκα μας, την κοίταξα σαν να την έβλεπα για πρώτη φορά. … Read more
Η αναζήτηση ενός οικονομικά προσβάσιμου καταλύματος στον αστικό ιστό μου φαινόταν σαν ένα απίθανο θαύμα. Όταν εντόπισα μια ανακοίνωση για μια φιλόξενη γκαρσονιέρα σε ήρεμη συνοικία, πίστεψα πως είχα επιτέλους εντοπίσει τον ιδανικό χώρο. Ο κύριος που είχε την ιδιοκτησία, ο κ. Ντάναμ, εμφανίστηκε πρόσχαρος και υποστηρικτικός, ενώ το μηνιαίο αντίτιμο έμοιαζε εξαιρετικά συμφέρον για … Read more
Σήκωσα το πέπλο της νύφης μου, έτοιμος να προφέρω τα μοιραία λόγια, όταν η φωνή του γιου μου διέκοψε τη σιωπή του παρεκκλησιού: — Μπαμπά, περίμενε! Κοίτα τον ώμο της! Η αίθουσα πάγωσε. Ψίθυροι εξαπλώθηκαν ανάμεσα στους καλεσμένους. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά καθώς ακολούθησα το βλέμμα του — τι είχε δει; Τέσσερα χρόνια πριν, … Read more
Κάθε επτά ημέρες, μια νέα γυναίκα, που είχε χάσει τον σύζυγό της, επισκεπτόταν τον τόπο ανάπαυσής του. Με φροντίδα τοποθετούσε φρέσκα άνθη, γυάλιζε το μνήμα και στεκόταν για λίγο με τα μάτια κλειστά, βυθισμένη σε προσωπικές σκέψεις. Οι στιγμές αυτές έμοιαζαν να παγώνουν το σύμπαν γύρω της. Ένας κύριος, ο οποίος βρισκόταν συχνά εκεί για … Read more
– Ιρίνα, χωρίζουμε. Αύριο, να είστε αρκετά ευγενικοί να φύγετε από εδώ. – Τι; Αντώνη, άκουσα καλά; Χωρίζουμε; – Ναι. – Γιατί να φύγω από το δικό μου διαμέρισμα; – Δικό σου; Κάνεις λάθος μωρό μου. Εδώ είναι τα έγγραφα. Κοίτα: ο μόνος ιδιοκτήτης είμαι εγώ. Τα μάτια της Ιρίνα σκοτείνιασαν. Σήμερα πήρε άδεια από … Read more
-Ποιος κλαίει εκεί; Στέπαν, ακούς; Με τόσο άσχημο καιρό, κάποιος κλαίει! — Ο άνεμος μάλλον ουρλιάζει, Κατιούσα. Τι δάκρυα μπορεί να υπάρξουν μια τέτοια νύχτα… Έτρεξα έξω στη βεράντα χωρίς να ρίξω το κασκόλ μου. Η φθινοπωρινή βροχή χτύπησε τα μάγουλά μου και συνέχισα να κοιτάζω στο σκοτάδι. Και ξαφνικά – πάλι αυτός ο ήχος. … Read more
Η Χριστίνα σηκώθηκε σήμερα το πρωί πριν τα ξημερώματα: έπρεπε να πάει βιαστικά στο μαγαζί πριν πάρουν φρέσκο ψωμί και τα αγαπημένα τους τυρόπηγμα, τα οποία, κατά τη γνώμη της, ήταν ιδανικά για τσάι. Φόρεσε γρήγορα ένα τζιν, ένα πουλόβερ και παλιά άνετα αθλητικά παπούτσια στα πόδια της. Έξω ήταν ακόμα γκριζωπό. η καλοκαιρινή ανατολή … Read more
– Βαλερί, σοβαρολογείς; Σχεδιάζαμε αυτές τις διακοπές εδώ και δύο μήνες! «Η Άιρα στάθηκε στο τραπέζι της κουζίνας, σφίγγοντας τα δάχτυλά της σε ένα φλιτζάνι κρύο καφέ. «Καταλαβαίνεις πόση προσπάθεια μου πήρε για να αποσπάσω αυτές τις δύο εβδομάδες από τους ανωτέρους μου;» Η Βαλέρα μετατοπίστηκε αμήχανα από το πόδι στο πόδι, αποφεύγοντας το βλέμμα … Read more
Τη στιγμή που γνώρισα το νεογέννητο που μόλις είχε φέρει στον κόσμο η σύζυγός μου, αισθάνθηκα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ετοιμαζόμουν να φύγω, όμως λίγο πριν το κάνω, με κοίταξε και μου είπε: «Οφείλω να σου αποκαλύψω κάτι…» Η Έμμα και εγώ έχουμε αφρικανική καταγωγή. Συμβιώνουμε πάνω από δέκα χρόνια, … Read more
Η δεκατριάχρονη Καλλιόπη Σταθάτου από το Άσπεν Κρικ της Μοντάνα δεν ήταν ένα συνηθισμένο κορίτσι. Από μικρή είχε μια έμφυτη αγάπη για τα παλιά πράγματα – ό,τι είχε σκουριάσει, ξεθωριάσει ή ξεχαστεί της φαινόταν γεμάτο δυνατότητες. Ενώ οι συνομήλικοί της έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια ή σκρόλαραν στα κοινωνικά δίκτυα, εκείνη περνούσε ώρες στο συνεργείο του θείου της, … Read more